Coaching gaat over het helpen van mensen en/of teams om naar hogere niveaus of duidelijkere perspectieven te gaan. Het is een vorm van therapie – het gaat om het werken met de huidige jij om je huidige stap rijker te maken, je huidige gedrag productiever en je huidige denkpatronen sterker en krachtiger. Het gaat er niet om u te repareren. De bewustzijn Coach vergemakkelijkt dit door u aan te moedigen meer oprecht te delen met andere mensen – mensen die samen een geschiedenis hebben. Interactie, dialoog, delen en het stellen van DOELEN zijn het belangrijkste en meest diepgaande aspect van het coachingproces en ook het meest plezierige. (Begrijpt u echt wat succes is? Wat is het? Hoe weet je wanneer je het doel bereikt hebt? Waar bent u gepassioneerd over? Asvincent motiveert en succes is een door de mens gemaakte mentale constructie.
Het dominante paradigma binnen organisaties succes wordt gemeten in het aantal grappen dat de mannen en vrouwen die in hun cubicles zitten lachen. Het creëert de cognitieve dissonantie die de mannen en vrouwen op het werk hebben. Ze zijn tegelijkertijd verveeld op het werk en briljant op het werk, maar ze brengen beiden tijd door in het hokje om TV te kijken of te roddelen tijdens een koffiepauze. Dus, wat is succes?
In de afgelopen decennia is de Amerikaanse samenleving sneller geëvolueerd dan we vroeger deden. We zijn egoïstisch. We hebben weinig of geen regels om ons gedrag te sturen. Wij oordelen over het individu, van hoe hij eruit ziet tot de kwaliteit van zijn levenservaringen, successen en mislukkingen. Het lijkt wel of wij in deze nieuwe sfeer waarin wij leven, apathischer zijn dan in het verleden. Het resultaat is een geringe tevredenheid van de werknemers, lichamelijke pijn, drugsmisbruik en een gebrek aan welvaart.
De middenklasse probeert er een produktiemaatschappij van te maken, die een soort REM-herverkiezing (dit is wat het betekent) creëert: Repliceerbare producten met levenloze, oninteressante verpakkingen. De enige uniciteit, kwaliteit, aanpak en trots om een product te schilderen is wanneer het wordt geproduceerd door een van de middenklasse. Een blitse verpakking trekt de aandacht en geeft het product een gevoel van superioriteit. Sommige bedrijven voeren hun merknaam het hele jaar door in de ether en in de krant. Het branding-werk van een groot aantal verkopers bestaat eenvoudigweg uit het vergaren en verzamelen van informatie voor de marketing van het produkt; maar hoe zit het met de werknemers? Voor hen begint het bij de volgende deponering in het lijkenhuis. Deze onverschrokken wezens proberen zo verschillend van elkaar te zijn, dat ze hun familie en vrienden vergeten.
De middenklasse is van mening dat er op de werkplek eenvoudigweg geen motivatie is tenzij de persoon een mooie cheque krijgt. De Amerikaanse droom beschrijft een moeiteloze levensstijl, maar het arbeidsleven nu een moeiteloos arbeidersleven. We hebben een wereldbeeld aangenomen waarin het alleen mogelijk is een succesvol en zinvol leven te leiden als we het ons kunnen veroorloven. In feite is geld verdienen iets wat je doet om meer geld te kunnen verdienen. Om geld te verdienen, moet je werken. Het werk is niet het werk. Als je niet werkt, is het werk niet nodig. De middenklasse en de senioren van Amerika leven nu in een supergrote luchtbel van zelfbedrog. Zij geloven dat alles mogelijk is en buiten hun bereik ligt. Zij zijn overgestapt op het geloof dat zij nooit echt genoeg geld zullen verdienen in zaken of in hun baan. Er bestaat een onuitgesproken overeenkomst tussen de middenklasse om nooit veel te eisen van het bedrijf, het team of de afdeling, nooit. Ook interpersoonlijk, of psychologisch, duwt en dwingt de middenklasse erfhuwelijken en ouder wordende ouders om bij elkaar te blijven, en de vuilnis over te dragen in plaats van het op te ruimen. De Amerikaanse droom is nu een self-fulfilling prophesy.
We moeten tot het besef komen dat de middenklasse gewoon haar eigenwaarde heeft verloren. De Amerikaanse droom is weg. De middenklasse verkeert in ontkenning, een staat van mensen waarin ze geloven dat ze schuldvrij in elkaar kunnen blijven leven. Er is de “OOOH” en de “AHA”. De middenklasse stagneert. De Amerikaanse droom is dood. De omstandigheden zijn veranderd. De Amerikaanse werkethiek van de laatste 50 jaar heeft de oude waarden vervangen. De werkende middenklasse is een uitstervend ras voor de toekomst. Het is waar.
Het is niet omdat mensen niet weten hoe ze geld moeten verdienen. Het is omdat ze hun gevoel van eigenwaarde hebben verloren. Het is omdat ze geen zelfrespect hebben aangenomen en hun nieuwe programma versterken in plaats vanippers, die verwacht het zelf te repareren.
Het enige verschil tussen deze en elke andere taal is dat je krijgt wat je erin stopt om te houden, en de uitwisseling. Er is bepaalde taal die je moet behouden, gepast zelfrespect.
Lees meer: